தந்தை பெரியாரின் 146-வது பிறந்தநாள் விழா மற்றும் சுயமரியாதை இயக்க நூற்றாண்டு விழா பொதுக்கூட்டம் மே பதினேழு இயக்கம் சார்பாக செப்டம்பர் 29, 2024 அன்று திருச்சி லால்குடியில் நடைபெற்றது. அதில் மே பதினேழு இயக்கத்தின் ஒருங்கிணைப்பாளர் தோழர். திருமுருகன்காந்தி, சட்ட ஆலோசகரும் தேசிய தலித் கிருத்துவ பேரவையின் நிறுவனர் மற்றும் வழக்கறிஞருமான தோழர். பிராங்க்ளின் சீசர் தாமஸ், விடுதலைத் தமிழ்ப்புலிகள் கட்சியின் தலைவர் தோழர். குடந்தை அரசன், மே பதினேழு இயக்கத்தின் ஒருங்கிணைப்பாளர் தோழர். பிரவீன் குமார் ஆகியோர் சிறப்புரையாற்றினார்கள்.
பொதுக்கூட்டம் துவங்குவதற்கு முன் சட்ட எரிப்பு போராட்டம் மற்றும் சாதி ஒழிப்புப் போராட்டத்தில் தந்தை பெரியாருடன் பங்கெடுத்து போராட்டக் களத்தில் பணியாற்றிய ஐயா. தேவ சகாயம் அவர்களின் மகனும், லால்குடி மாவட்ட தலைவருமான தோழர். வால்டேர் அவர்களின் வீட்டிற்கு சென்று தோழர். திருமுருகன் காந்தி அவர்கள் சால்வை அணிவித்து மரியாதை செலுத்தினார். லால்குடியில் உள்ள பெரியார் குடில் அருகில் உள்ள தந்தை பெரியாரின் சிலைக்கு மாலை அணிவித்து மரியாதை செலுத்தினார்.
பொதுக் கூட்டத் துவக்கமாக புரட்சி பாடகர் பொற்செழியன் பகுத்தறிவு விழிப்புணர்வு பாடலை பாடினார். தந்தை பெரியார் திராவிடர் கழக மாவட்ட தலைவர் தோழர். க.ஜெகநாதன் அவர்கள் புத்தகத் தொகுப்பை தோழர். திருமுருகன் காந்தி அவர்களுக்கு பரிசளித்தார்.
சட்ட எரிப்பு போராட்டத்தில் பங்கெடுத்து, சாதி ஒழிப்பு போராட்டத்திலும், தந்தை பெரியாருடன் களத்தில் போராடிய திருமங்கலத்தை சார்ந்த 86 வயதான தோழர். மருதையன் இந்த பொதுக்கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டது மே 17 இயக்கத்திற்கு மேலும் சிறப்பை சேர்த்தது. அவருக்கு தோழர். திருமுருகன் காந்தி அவர்கள் மரியாதை செலுத்தினார்.
தோழமை இயக்கங்களின் மாவட்ட பிரதிநிதிகள் அனைவருக்கும் மே 17 இயக்கத்தின் ஒருங்கிணைப்பாளர் திருமுருகன் காந்தி அவர்கள் சால்வை அணிவித்து மரியாதை செலுத்தினார்.
இந்த கூட்டத்தில் மே பதினேழு இயக்கத்தின் ஒருங்கிணைப்பாளர் தோழர் திருமுருகன்காந்தி அவர்கள் ஆற்றிய சிறப்புரை:
இந்த கூட்டம் வரலாற்று சிறப்புமிக்க கூட்டமாக அமைந்திருக்கிறது. ஏனெனில் தந்தை பெரியார் முன்னெடுத்த சட்ட எரிப்பு போராட்டத்தில் பங்கேற்று சிறை சென்ற ’ஐயா. மருதையன்’ அவர்கள் பங்கேற்றுள்ளார். அதைவிட சிறப்பும் மரியாதையும் இக்கூட்டத்திற்கு கிடைத்துவிடாது. ஐயாவிற்கு எங்களது வாழ்த்துகளையும் நன்றிகளையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறோம். பொதுவாக சாதிகள் இருக்கிறது என்று சொல்லக்கூடிய இடத்திலே ’சாதியை ஒழித்தவன் நான்’ என்று பேசுகின்ற ஆணவம் பெரியார் கருஞ்சட்டை படைகளுக்கும் தந்தை பெரியாரின் சீடர்களுக்கும் மட்டுமே வரும்.
அர்ஜூன் சம்பத்துக்கு சொல்கிறோம், பெரியார் கொடுத்த தடி இன்னும் இருக்கிறது, அது தேவைப்படும் நேரத்தில் பயன்படுத்தியே தீருவோம். அந்த தடி வீட்டில் அல்ல, ஒவ்வொரு பெரியாரிஸ்ட் கையிலேயும் இருக்கிறது. தொலைக்காட்சி விவாதத்தில் திராவிட கழகத்தின் பேச்சாளர் தோழர். மதிவதனி பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது அர்ஜூன் சம்பத் எழுந்து அடிக்க வருகிறான், எவ்வளவு திமிரு இருக்கும்?, இதையெல்லாம் ஏன் செய்கிறான்? ஒரு தெளிவான கருத்தை, மக்களுக்கான சித்தாந்தத்தை சொன்னால் அச்சப்படுகிறான். மக்களுக்கு அறிவு வந்து விடக்கூடாது என கவலை அடைக்கிறான், கோபம் படுகிறான், மக்களிடத்தில் தெளிவைக் கொடுத்துவிட்டால் அவர்கள் தனது அடிமைச் சங்கிலியிருந்து வெளிவருவார்கள் என்கிற அச்சம் இந்துத்துவக் கூட்டத்திற்கு இருக்கிறது. அதனால் எழுந்து அடிக்க வருகிறான்.
நானும் கோயம்புத்தூர்காரன்தான், அங்கே கூட்டம் போடுகிறோம், வந்து பார். 2018 இல் நீ(அர்ஜூன் சம்பத்) மதுரையில் பேசினாய், திருமுருகன் பேச்சினால் நாக்கை அறுத்து விடுவேன் என சொன்னாய். நாங்களும் பேசினோம், அர்ஜூன் சம்பத் காணோம், ஆயிரம் பேரை பார்த்து பயந்து ஓடினாயா என தெரியாது, நாங்கள் 10 பேர் இருந்தாலும் உன்னை திருப்பி அடிக்கும் துணிச்சல் இருக்கிறது . ”கருத்தை பேசினால் மறுத்து பேசு; மறுத்து பேச விவரம் இருந்தால் தெளிவாய் பேசு; தெளிவாய் பேச விவரம் இருந்தால் துணிவாய் பேசு; அதுக்கு வக்கல்ல, மிரட்டி பேசுகிறாய் என்றால் அந்த மிரட்டலுக்கு எப்படி பதில் கொடுக்க வேண்டுமோ அப்படி கொடுப்போம்”.
அதை போல திருநெல்வேலி, சுரண்டை பகுதியில் திராவிட கழக சார்பில் பொதுக்கூட்டம் நடந்து கொண்டிருந்தது. அங்கு ஒரு பெண் தோழர் பேசிக் கொண்டிருந்தார். அவர் மிக விளக்கமாக நமக்கெல்லாம் எது அடிமை சங்கலியாக இருந்தது? என மிக எளிமையாக பேசினார். அப்போது அந்த கூட்டத்தில் சங்கிக்கூட்டம் மேடையேறி ஒலிவாங்கியை (speaker) அணைக்கிறது. இந்த சங்கிக்கூட்டத்தை காவல் துறை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது, அதுமட்டுமின்றி கலவரம் செய்வர்களிடம் அமைதியாக இருந்து கொண்டு பொதுக்கூட்டத்தை முடியுங்கள் என காவல்துறை பேரம் பேசிக் கொண்டிருக்கிறது. அந்த சங்கிக் கூட்டத்திடம் கேட்கிறோம், மாற்றுக்கருத்து இருந்தால் மேடை போட்டு பேச வேண்டும், நாங்களும் மேடைப்போடு பேசிக் கொண்டிருக்கிறோம். சங்கிக்கூட்டத்திடம் பேச விசயமே இருக்காது, ரகளை, ரவுடி, கலவரம் பண்ண வேண்டியது தான் அவர்களின் வேலை, அந்த பெண் தோழர் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது, அவரின் கருத்தை முடக்கும் விதமாக ஒலிவாங்கியை அணைப்பதும், மற்றொரு பெண் தோழர் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது அர்ஜூன் சம்பத் மிகத் திமிராக நடந்து கொள்வதையும் காவல்துறை தடுத்திருக்க வேண்டும்.
ரவுடிகளை என்கவுண்டர் போடுவது. மட்டும் முக்கியமல்ல, அவர்களை விட மோசமானாவர்கள் இந்த சங்கிக்கூட்டம். இவர்களை முதலில் ஜெயிலில் போட்டு இருக்க வேண்டும். ரவுடி காக்காதோப்பு மேல 5 கொலைவழக்கு, ஆனால் அர்ஜூன் சம்பத்து மேல் எத்தனை வழக்கு தெரியுமா? ”தொழில் நகரமான கோயம்புத்தூரில் இந்து-இசுலாமிய கலவரத்தை திட்டமிட்டு உருவாக்கி 19 இசுலாமியர்களை கொலை செய்தவன் அர்ஜூன் சம்பத். இந்த கலவரத்தால் பாதிக்கப்பட்டு மருத்துவமனை நோக்கி வரும் இசுலாமியர்களை வாசலில் வைத்து எரித்த கொலைகார கூட்டம் தான் இந்த இந்துத்துவக்கூட்டம்”. அந்தக் கூட்டம் மேடை ஏறி ஒலிவாங்கியை அணைக்கிறது, இப்போது நாங்கள் சொல்கிறோம், இதே மாதத்தில் அதே சுரண்டையில் மேடை போட்டு மே 17 இயக்கம் கூட்டம் நடத்துவோம் வந்து தடுத்துப்பார் பார்ப்போம். கருத்தை பேசவேண்டுமென்றால் கருத்தாய் பேசு, கட்டையால்தான் பேசுவேயானால் அதற்கும் நாங்கள் துணிந்துதான் வருவோம்.
எங்களுக்கு வன்முறையில் விருப்பமில்லை, நம்பிக்கையும் கிடையாது, மே 17 இயக்கம் 15 ஆண்டுகளாக களத்தில் நிற்கிறது, போராடுகிறது. எந்த இடத்திலும் எல்லை மீறியதில்லை, வன்முறை செய்ததில்லை, ஆனால் எங்கள் தோழர்கள் மீது வன்முறை ஏவப்படும் என்றால் துணிந்து நிற்போம், வழக்குகளுக்கு அச்சப்படுவதில்லை, சிறைக்கும் அஞ்சுவதும் இல்லை. இந்த மண்ணில் எவன் வன்முறை மூலமாக தனது கருத்தை திணிக்க முயல்கிறானோ, அவனை விரட்டியடிப்பதற்கு உயிரைக் கொடுக்க தயார்.
அர்ஜூன் சம்பத் போன்ற கலவரக்காரர்களை விரட்ட வேண்டியது காவல்துறையின் பொறுப்பு. அதற்கு தான் உங்களுக்கு அதிகாரம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது, அதற்குத்தான் மரியாதை நாங்கள் தருகின்றோம், நீங்கள் சொல்லும் கட்டுபாடுகளையெல்லாம் ஏற்றுக்கொள்கிறோம். ஆனால் எங்கள் கருத்துகள் மக்களுக்கு சென்று சேர வேண்டும். அதற்கு காவல்துறை துணையாக இருக்கவெண்டும் என விரும்புகின்றோம். ஆனால் சட்டத்திட்ட கட்டுப்பாடுகளை மீறி, எங்கள் கருத்துகளை தடுப்பேன், எங்கள் தோழர்களின் குரல்வளையை நசுக்குவேன் என எவன் சொல்கிறானோ, அவனை விரட்டுவதற்கு நாங்கள் எந்த எல்லைகளுக்கு போக தயாராக இருக்கிறோம், பெரியாரிஸ்ட் கைகட்டி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருப்போம், மேடையில் மைக் போட்டு பேசிக்கொண்டிருபோம் என நினைப்பிர்களா! இந்த மைக் எங்களுக்கு ஆயுதம்தான் அதை எப்படி பயன்படுத்துவோமோ, அப்படி பயன்படுத்துவோம். விமர்சனம் வைத்தால் திருத்திக் கொள்ள வேண்டும் அல்லது சரி செய்கிறேன் என்று சொல்ல வேண்டும் அல்லது விவாதத்துக்கு வா அதைவிட்டு, எதுக்கு தோழர் மதிவதனியிடம் எகிறனும்.
திமுக அரசு மீது பல்வேறு விமர்சனம் இருந்தாலும், ஆனால் கடும் விமர்சனம் ஒன்றை வைக்க விரும்புகிறேன். முருகன் மாநாட்டில் அர்ஜுன் சம்பத்தை உட்கார வைத்த அமைச்சரான சேகர் பாபுவை கடுமையாக கண்டிக்கின்றேன். அந்த திருவிழா மேடையில் அர்ஜூன் சம்பத்தை பக்கத்தில் உட்கார வைத்து ஒரு நபராக அங்கிகரித்தீர்கள். அந்த நபர்(அர்ஜூன் சம்பத்) சென்னையில் கலவரம் செய்கிறானே, அதற்கு என்ன சொல்லப் போறீங்க? திமுக வெற்றிக்கு களத்தை அமைத்த கொடுத்தவர்கள் பெரியாரிய தோழர்கள். அவர்களின் பாதுகாப்புக்கு ‘திமுகவிற்கு பொறுப்பு இருக்கிறது. ஒரே நாளில் இரண்டு பெண் தோழர்கள் மீது தாக்குதல் முயற்சி நடந்துள்ளது. இதற்கு திமுக அரசு நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்’.
நமக்கு என்ன பிரச்சனை என்றால், வாட்ஸ்-அப் வதந்தியிலிருந்து பொய் செய்திகள் மிக எளிமையாக போய் விடுகிறது. அந்த குழுக்களில் அதிகளவு மூடநம்பிக்கையும் முட்டாள்தனத்தை பரப்பப்படுகிறது. நம்மவர்கள் எப்படியென்றால், கையில் காசு இல்லாத போது மிக கடினப்பட்டு முதுகு ஒடிய வேலை செய்வார்கள், அரைவயிறு, கால்வயிறு சாப்பிடாமல் பணத்தை பிடித்தம் செய்து சேமித்து ஓரளவு நல்ல நிலைக்கு வருவார்கள். நாலு காசு பார்த்தவுடனே எந்த சாமியை கொண்டு வந்து வைப்பது? முதல் வேலையா பார்க்கிறார்கள். ”உன் உழைப்பு தான் உன்னை உயர்த்தியது என்ற நம்பிக்கை இருக்காது. ஆண்டவன் போட்டார், காசு வந்தது என்கிறான். அப்போ ஆண்டவன் சொல்லிதான் ஏழையாய் கிடந்தாய், எல்லாரையும் ஏழையாய் வைப்பதற்கு தான் ஆண்டவன் இருக்கிறான் என்றால், அந்த ஆண்டவனை எதற்கு இருக்கிறான் என கேள்வி கேட்க வேண்டியிருக்கிறது”. கொஞ்சம் உயர்ந்துவிட்டால் பிள்ளையாரை கொண்டுவந்து வைப்பான். இன்னும் கொஞ்சம் உயர்ந்துவிட்டால் விரதத்துக்கு உட்காருவான், இன்னும் கொஞ்சம் பெரிதாக உயர்ந்து விட்டால் சாய்ப்பாபாவை கொண்டுவந்து வைப்பான். இவன் படிப்படியா வளர வளர ஒவ்வொரு சாமியா தொடரும்.
”உன் உழைப்பின் மேல் நம்பிக்கை வை, உன் உழைப்பால் தான் வந்தது என சொன்னவர் பெரியார்”. பெரியாருக்கு சாமி மேல் கோபம் கிடையாது, சாமி என்ற நம்பி, உன்னை முட்டாளாக மாற்றிக்கொண்டு இருக்கிறாயா என்று பெரியார் கேள்வி கேட்டார்.
ஐயாயிரம் அல்லது பத்தாயிரம் வருடமாக இந்த மண்ணிலே தமிழர்கள் உழைத்தார்கள். விவசாயத்திற்கு ஐயாயிரம் வருடமாக இருக்கிறது என வரலாற்று பெருமை பேசுகிறோமே, இத்தனை வருடமாக உழைத்து ஏன் இன்னும் ஏழையாக இருக்கிறோமே, அதற்கான காரணம் என்ன என யோசித்து பார்த்தாயா? தாத்தா, பாட்டன், பூட்டன் என தலைமுறை தலைமுறையாக உழைத்தோம், ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே, மண்ணை வளப்படுத்தினோம், யானை கட்டி போர் அடிக்கக்கூடிய அளவிற்கு பயிர் விளைவித்தோம். ஆனால் உழைத்தவர்களுக்கு கைகால்கள் மட்டுமே மிச்சம். எந்தவித சொத்தும், கல்வியும் இல்லை. ஆனால் கடந்த 40 வருடத்தில் நம் குடும்பநிலை கொஞ்சம் மேலே வந்துள்ளது. நடந்து மபோனவன் சைக்கிளில் போனான், பிறகு டிவிஸ்-50 வாகனம் வாங்க முடிந்தது, அப்படியே ஸ்கூட்டர், பைக், கார், வீடு என வாங்க முடிந்தது. பள்ளி கல்வி, உயர்கல்வி, வேலை போக முடிந்தது. இதெல்லாம் “இரண்டு தலைமுறைகளாக நடக்கிறதே, எப்படி நடந்தது? இராண்டாயிரம் வருடமாக ஏன் நடக்கவில்லை? ஏன் ஏழையாக இருந்தோம்? முன்பு உழைத்த உழைப்பை யார் திருடினார்கள்? அந்த பணம் எங்கே போச்சு? ஏன் சொந்த நிலமில்லை? ஏன் கல்வி கொடுக்கல?” அந்த கேள்வியை கேளுங்கள்.
இப்போது நாம் அமெரிக்கா, ஆப்பிரிக்கா போகிறோம். ஆனால் உன் தாத்தா ஆப்பிரிக்காவிற்கும், பர்மாவிற்கும், மலேசியாவிற்கும், சிங்கப்பூருக்கும் அடிமையாக கொண்டு செல்லப்பட்டனர் ஏன் என்று யோசித்தாயா? காந்தியடிகள் லண்டன் படிக்கப் போனார், உன் தாத்தாவும் என் தாத்தாவும் என் உள்ளூரில் கூட படிக்க போகல? இந்த கேள்விக்கு விடை கிடைத்தது என்றால் தந்தை பெரியாரை ஏன் போற்ற வேண்டும் என்ற கேள்விக்கான விடையும் கிடைக்கும்.
நாம் எல்லாம் மேடைக்கு வந்தோமானால், துண்டை அல்லது சால்வை அணிவித்து மரியாதை நடக்கிறது. இன்றிருக்கும் தலைமுறைகளுக்கு தெரியவில்லை, ஏன் இத்தனை சால்வை அணிவிக்கிறார்கள் என புரியவில்லை?என்று!, ’ஒரு கூட்டத்தில் மேற்கு மாம்பலம் கவுன்சிலர் மாமி சொல்லுது, இவாவெல்லாம் துண்டு போடுகிற மாதிரி எனக்கெல்லாம் போடாதீங்கோ, அதெல்லாம் திராவிட இயக்கத்தின் விசயம் என்று பேசியது’. உண்மைதான், நாங்களெல்லாம் தோளில் துண்டை போடக்கூடாது என்றது பார்ப்பனியம். அதனால் தான் நாங்கள் மேடை மேடைக்கு துண்டை போடுகிறோம். அது சாதாரண துண்டாக இருந்தது. இன்று பட்டாடையாக மாற்றியது திராவிடம். 100 வருடம் முன்பு நம்மிடம் அலைபேசி இருந்திருந்தால் புகைப்படம் எடுத்து இருந்தாலும் சட்டை போடாமல் புகைப்படம் இருந்திருக்கும். இப்போதும் பாப்பன ஆண்கள் சட்டையே போடுவதில்லை, ஆனால் அவர்கள் சட்டை போடாமல் இருப்பதற்கு காரணம் பூநூல் ஊருக்கு தெரிய வேண்டுமென்று, நாம் சட்டை போடாமல் இருப்பதற்கு காரணம் நமக்கு உரிமை கிடையாது என்ற வித்தியாசம்தான் உள்ளது.
ஆசாரி வேலைக்கு ஆட்கள் உள்ளனர். ஆனால் பூசாரி வேலைக்கு பார்ப்பனர்களை தானே கூப்பிடுகிறோம். ஏன், இந்த ஐயர்கள் சட்டை பேண்ட் அல்லது வேட்டி சட்டை போட்டு வரமாட்டேன் என்கிறார்கள்? அவர்களுக்கு என்ன பிரச்சனை? காரணம் என்னவென்றால் அணிந்திருக்கும் பூணூல் என்பது ஆக்ஸ்போர்ட் பட்டத்தை விட உயரமானது என நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறான், அதை அறிவாளியாக காட்டுகிறான்.
பூநூல் என்பது பொட்டு வைத்த மாதிரி அல்லது கழுத்தில் கொட்டை போடுகிற மாதிரி இருந்தால் பிரச்சனையில்லை. இசுலாமியர்கள் தொப்பி அணிவது போல பார்ப்பனர்கள் பூணூல் போடுகிறார்கள் இதில் என்ன பிரச்சனை என கேட்கிறீர்கள்? அதில் ஒரு பிரச்சனையுமில்லை. அதாவது தொப்பிக்கு பெரிதாக ஒரு தத்துவம் இல்லை, ஆனால் பூணூலுக்கு ஒரு தத்துவம் இருக்கிறது. அது என்னவெனில் ”மனிதர்கள் அம்மா வயிற்றிலிருந்து தீட்டோடு பிறக்கிறோம். அந்த தீட்டை மந்திரம் சொல்லி தீட்டைப்போக்கி, அவன் இரண்டாவதா பிறக்கிறான் எனவும், மனிதப்பிறவியாகவும், கடவுள் அவதாரமாக இருப்பதாகவும் மாறுகிறான் என்பதன் அடையாளம் தான்” இந்த பூணூல் என்ற தந்துவத்தை சொல்கிறான். இது நல்ல விசயமாக இருந்தால் அதை ஏன் மற்றவர்களுக்கு போடவில்லை? என வினவினால் அப்பதான் சொல்றான், வாழ்நாள் முழுவதும் மற்றவர்களுக்கு பூணூல் தகுதி கிடையாது. மந்திரம், சாஸ்திரம், வேதம் சொல்லுது. ‘பூணூல் போட்டவனே புனிதமானதவன், மற்றவர்கள் தீட்டுப்பட்டவன் என்று இந்து மதம் சொல்கிறது’. ஒரு பூணூல் கயிரை அணிந்துக்கொண்டு பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை எவ்வளவு வேலையை பார்ப்பனியம் செய்கிறது. அதையெல்லாம் நம்மவர்கள் நம்பிவிட்டோம்.
”பார்ப்பனர்கள் புனிதம் சொல்கிறாயே, மற்றவர்கள் புனிதமில்லை என சொல்கிறாயே, அதை விட்டுவிடு, நாமெல்லாம் சமம், நாமெல்லாம் ஒன்றாக வாழலாம் என்று சொன்னார் பெரியார்”. ஆனால் இன்னமும் அந்த கயிரை விடாமல் பிடித்துக் கொண்டுள்ளனர். என்ன பிரச்சனை? அது பண்பாடு, சாஸ்திரம், சடங்கு, இந்து மதத்தின் புனித அடையாளமே என்கிறான்.
இந்த சடங்குதான் நான் புனிதம், நீ புனிதமானவன் அல்ல என்றும், உழைப்பவர்களை எல்லாம் தீட்டுப்பட்டவன் எனவும் சொல்கிறது. இப்படி சொல்பவனை எப்படி ஏற்றுக் கொள்வது? இது மரியாதை பிரச்சனை இல்லையா? நான் புனிதமானவன் கடவுளின் தலையிலிருந்து பிறந்தவன், நீங்கள் (உடல் உழைப்பவர்களை) அழுக்கானவன், தொடக்கூடாதவன் , இதை காரணம் காட்டிதான் சாமி தொடக்கூடாது, கோயில் வரக்கூடாது, புனிதத்தை பார்க்கக்கூடாது என்ற விசயத்தை இந்த பூணூல் மூலமாக வைத்து இத்தனையும் கட்டமைக்கிறான். அதைப்போக்கினால தான் நாம் சமமாக வாழமுடியும். இந்த பூணூல் விசயம்தான் நமக்கு மரியாதை பிரச்சனையைக் கொடுக்கிறது. இந்துமதம் பூணூல் போட்டவர்கள் உயர்ந்தவன், அவர்கள் இரு பிறப்பார்கள் என்கிறது. இந்த புனித கட்டமைப்பை முட்டாள் கூட்டமாக நாம் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம். சுயமரியாதை உள்ளவனுக்கு இந்தமாதிரி விசியங்கள் இடிக்குமா இடிக்காதா? சுயமரியாதை இருப்பவனுக்கு இடிக்கும். அவன் கருப்பு சட்டை போட்டுக் கொண்டிருப்பான், அவன் ஒரு பெரியாரிஸ்ட்டா இருப்பான். எனக்கு சுயமரியாதை இல்லப்பா, எனில் அண்ணாமலையாகவோ அர்ஜூன் சம்பத்தாகவோதான் இருப்பான்.
அடிமையாக இருப்பவர்கள் அந்தப்பக்கம் போ, சுயமரியாதையா இருப்பவர்கள் இந்த பக்கம் வா. இதுதான் கருப்புச்சட்டையின் செருக்கு. ஒரு கட்சிக்கு சுயமரியாதை இயக்கம் என்று பெயர் வைத்தவர் தந்தை பெரியார். அதேபோல்தான் 2009ல் சிங்கள இனவெறி இலங்கை அரசோடு இந்திய பார்ப்பனிய அரசும் சேர்ந்து ஒன்றரை லட்சம் தமிழர்களை படுகொலை செய்தது. அதற்கு எதிராக தான் மே 17 என்று பெயர் வைத்தோம். எல்லா இடங்களிலும் கேட்பார்கள், அந்த தேதி ஏன் வைத்தீர்கள் என்று? அந்த தேதி கொடுத்த துயரத்தின் நினைவாகவும், அதனை தமிழர்கள் மறந்துவிடக்கூடாது என்பதற்காகவும் தான் அந்தப் பெயர் வைத்தோம்.
தந்தை பெரியார் அவர்கள் மக்களுக்கு சுயமரியாதை கிடைக்க, பூணூல் விசயத்தை சாதாரண மக்களிடம் விளக்கமாக பேசி புரிய வைத்தவர். அந்த விளக்கத்தை புரிந்து கொண்டு சுயமரியாதையோடு வாழவேண்டும் என்று நினைத்தவர் பெரியார். மனிதனுக்கு மானம், ரோசம் வரும்னு சொன்னவரை எல்லோரும் கொண்டாடணுமா வேணாமா? கமலஹாசன் ஸ்ரீதேவி படத்தில் சப்பாணி என்றவுடன் சப்புன்னு அறை என்ற வசனம் வரும், அது மக்களிடம் பெரும் வரவேற்பை பெற்றது. காரணம் என்னவெனில் உன்னை யார் அவமானப்படுத்தினார்களோ அவனை திருப்பி அடி, அந்த அடி ஒருவன் தன் அவமானத்திலிருந்து உன்னை வெளியேற்றும் என்பதை குறிக்கிறது அந்த வசனம். அதை நூறாண்டுகளுக்கு முன்பு சொன்னவர் பெரியார். அதனால் பூணூலை கழட்டு, இல்லையென்றால், நாங்கள் கழட்டி விடுவோம் என்று அன்று பெரியார் சொன்னார்.
நாம் இந்த விசயத்தை எல்லாம் மறந்துவிட்டோம். அந்த நன்றியை மறந்துவிட்டோம், அதனால்தான் கேட்கிறோம் ஏன் இன்னும் பெரியாரை பேசிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள் என்று! ”இன்று நாம் சுயமரியாதையோடு வாழ்கிறோம் கல்வியோடும், வேலையோடும் இருக்கிறோம், பெண்களும் முன்னேறி வந்துள்ளனர். அது இயல்பான மனநிலையாக மாறியுள்ளது. அந்த மனநிலைக்கு வந்தது பெரியாரிய இயக்கங்கள் பெண்கள் குறித்தான உரிமையை பேசிப் பேசி அனைத்தையும் பண்படுத்தியதால்தான் அது இயல்பாக ஏற்றுக் கொள்ளும் நிலைக்கு வந்திருக்கிறது”. மற்ற மாநிலங்களை விட ஆணும் பெண்ணும் சமம் என்பது இயல்பாக மாறிவிட்டது. பெரியார் நடத்திய போராட்டங்களும், அறிவுரைகளும், வாங்கிக் கொடுத்த சட்டங்களும் தான் இதற்கு காரணமாக இருக்கிறது.
இந்த கூட்டத்தை ஏன் நடத்துகிறோம் எனில் இப்போது இருக்கும் உரிமை நிலையானது அல்ல, மோடி சர்க்கார் பள்ளி கல்வி நிதி குறைத்துக் கொண்டே வருகிறது. நிதி கொடுப்பதில்லை. ஏன் பள்ளிக்கூடத்தை மூடுவதுதான் அதன் நோக்கம். சம்பளம் இல்லையெனில் ஆசியர்கள் வேலையை விட்டு செல்வார்கள், பள்ளியை பாதுகாக்க முடியாது, கழிவறைகள் நாறும், மேற்கூரை ஒழுகும், ஆசிரியர் இல்லாவிட்டால் பிள்ளைகள் எப்படி பள்ளிக்கு போகும்? வீட்டில் இருந்தால் அந்த பிள்ளைகள் அவர்களின் அப்பா செய்யும் தொழில் என்னவோ அந்த தொழிலையே செய்யும். ஒருவேளை பிள்ளைகள் நன்றாக படித்துவிட்டு எதிர்காலத்தில் அரசு வேலைக்கு வராது என உயர்சாதி கூட்டம் நினைக்கிறது. அதனால் மோடி சர்க்கார் நடைமுறை செய்து கொண்டிருக்கிறது.
தமிழ்நாட்டின் கல்வித் திட்டத்தை முற்றிலுமாக நசுக்கின்ற வேலையை மோடி அரசு செய்வதற்கு காரணம், நீங்கள் எல்லாம் தீட்டுப்பட்டவன் உங்களுக்கெல்லாம் கல்விக்கொடுத்ததே அதிகம், 60 அல்லது 70 வருடமாக படித்துள்ளீர்கள் அதெல்லாம் போதும், பள்ளியை மூடு என்று சொல்கிறான். நாம் பெற்றிருக்கும் உரிமை நிலையானது இல்லை என இப்போது தெரிகிறதா!
இட ஒதுக்கிட்டை முற்றிலும் ரத்து செய்வதற்கு திட்டமிடுகிறது. ஒபிசி சமூக மக்களுக்கு மத்திய அரசின் வேலை எவ்வளவு பேருக்கு கிடைத்தது? எஸ்.சி மக்களைவிட ஒபிசி மக்களுக்கு தான் இட ஒதுக்கீடு அதிகமாக உள்ளது. அவனுக்கான வேலையை முற்றிலுமாக மோடி அரசு ஒழித்துவிட்டது. ”நாம் இந்த இட ஒதுக்கீட்டுக்காக போராடிப் பெற்ற உரிமைகள் எல்லாம் இன்று ஒவ்வொன்றாக பறித்துக் கொண்டிருக்கிறது மோடி அரசு. தமிழ்நாட்டில் திராவிட கட்சிகள் ஓரளவு தடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். போராடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கல்வி, வேலை ஆகிய இரண்டின் மீது மோடி அரசு தாக்குதல் நடத்திக்கொண்டிருக்கிறது”. இதை பாதுகாக்க நாம் ஒன்று பட வேண்டி இருக்கிறது. அடுத்த தலைமுறை கிடைக்க அவர்களை பாதுகாக்க கடமை எல்லாருக்கும் உள்ளது. அதனால்தான் பெரியார் மற்றும் அம்பேத்கர் கருத்துக்களையும் போராட்டங்களையும் படியுங்கள் என்று சொல்கிறோம். நீங்கள் வெறும் அல்ஜீப்ரா, இயற்பியல், ஆர்கானிக் வேதியியல் படித்தாலோ மதிப்பெண் வாங்கலாம், ஆனால் மரியாதை வேண்டுமென்றால் பெரியாரை படிக்கவேண்டும், டாக்டர் அம்பேத்கரை படிக்கவேண்டும். மதிப்பெண் முக்கியம்தான், அதைவிட சுயமரியாதை முக்கியம்.
எனது கல்லூரி காலத்தில் பெரியார் மற்றும் அம்பேத்கர் பற்றி பேசும்போது நண்பர்கள் கண்டு கொள்வதேயில்லை, இதெல்லாம் விளங்குமா? என பார்ப்பார்கள். பிறகு படிப்பு முடிந்து சில நண்பர்கள் அமெரிக்காவில் வேலைவாங்கி தங்கிவிட்டார்கள். இது நடந்து முப்பது வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. அவர்களுக்கு எந்த அரசியல் குறித்தும் கவலையில்லை. அவனுண்டு அவன் வேலையுண்டு என இருப்பவர்கள். இப்போது எனது கல்லூரி நண்பர்கள் ’இன்ஃபோசிஸ் வந்தால் இவனுங்க மட்டுமே மேலேயே இருக்காங்க, ப்ராஜெக்ட்-க்கு விடமாட்றாங்க, அந்த குரூப் மட்டுமே வருது, நம்ம கடினப்பட்டு உழைத்தால் அவன்களே மேல வந்துட்றானுங்கக, நமக்கு எந்த இடமும் தரப்படல’ என்று சொல்கிறார்கள்.
என்ன பிரச்சனை யாருடா அந்த ஆளு? ஆப்பிரிக்காவா, அமெரிக்காவா, இல்ல அண்டார்டிகாவா, உன்னோட வேலையை பிடுங்குறானே என்று நான்(திரு) கேட்டேன். அதற்கு என் நண்பர்கள் நம்ம ஊரு ஐயர் ஆளுதான்னு சொன்னான். ’அவனுங்க அப்படியே வரானுங்க, முதுகை தடவி பாப்பானுங்க, எட்ட நிப்பானுங்க, அவா பாஷையில் பேசுறான், அப்படியே உயர்பதவி வாங்குறான்” என்றும், நாங்கள் அங்கேயே வேலை செய்து படுத்து தூங்கினாலும் உயர்பதவி கிடைக்கமாட்டேங்குது’ என்றான் என் நண்பன். இதற்குதான் நான் அப்பவே சொன்னேன் பெரியாரை படிடா என்று. ’நம்ம மதிப்பெண்ணை விட அறிவை நம்புவோம், ஆனால் அவனுங்க அறிவைவிட மதிப்பெண்ணை நம்புவான் என்றேன்’. நீ வெறும் இன்போசிஸ்-க்கு நுழைவுத்தேர்வு போதும் நினைச்சாய், ஆனால் தற்போது உனக்கு ஆப்பு வைத்துவிட்டான்.
ஐ.டி பெரிய நிறுவனங்களில் பார்ப்பனர்கள் மட்டுமே உயர்பதவிகளில் இருக்கின்றனர். அங்கு சமத்துவம் என்பதே கிடையாது. அங்கு எல்லாம் 100 விகிதம் அவாக்கூட்டம் தான். ஆனால் நம்மவர்கள் இட ஒதுக்கீட்டால் படித்தாய் என கேட்டு ஏளனமாய் பார்ப்பான். இட ஒதுக்கீடு என்பது ஒரு வாய்ப்பு. நாம் கட்டும் வரிப்பணத்தில் பள்ளிகள், கல்லூரிகள், பல்கலைக்கழங்கள் கட்டிக்கொடுத்து இலவசமாக கல்விக்கொடுக்க வேண்டும். அதற்கு தானே பலகோடி ரூபாய்களை வரியாக செலுத்துகிறோம். ஆனால் மோடி சர்கார் மக்களுக்கு கல்வி ஏன் கொடுக்க மறுக்கிறது? ஏன் நிதி கொடுக்கவில்லை என கேள்வி கேட்டால் பதிலில்லை. அரசாங்க பள்ளி ஏன் கட்டவில்லை? ஒவ்வொரு ஊருக்கு ஐஐடி கட்டவில்லை ஏன் என்ன பிரச்சனை? ஒரு லட்சத்து பத்தாயிரம் கோடி கல்வி நிதி ஒதுக்கிறது. அதில் பத்து சதவீதம் ஐஐடிக்கு மட்டுமே செலவு செய்கிறது ஒன்றிய அரசு. ஆனால் ’ஐஐடி படிக்கும் எவனும் நிலாவுக்கு ராக்கெட் விடவில்லை, அண்ணா பல்கலைக்கழகத்தில் படிச்சவனும் தமிழ்நாட்டு பாடபுத்தகங்களிலும் படிச்சவங்க தான் ராக்கெட் விட்டான்’. அவர்களும் ஒதுக்கீட்டில் படைத்தவர்கள் தான். ஐஐடி என்பது ஒரு அக்கிரகாரமாக உள்ளது. ஐஐடியில் இட ஒதுக்கீட்டை கடைப்பிடிப்பதில்லை, அங்கு படித்தவன் எவனும் எந்த நோபல் பரிசு வாங்க வில்லை! அவா மட்டுமே உள்ள தான் இருக்கா, இதர சமூகத்தினர் யாராவது தப்பித்தவறி உள்ளே போனால், அவர்களை தனிமைப்படுத்தி, குற்றம் சொல்லி, அவமானப்படுத்தப்படுகிறார்கள். அதனால் அம்மாணவர்கள் தற்கொலை செய்து கொள்கிறார்கள் அல்லது வெளியே வந்து விடுகிறார்கள். கேரளாவை சேர்ந்த பாத்திமா என்ற திறமை மிக்க பெண், அவரை ஐஐடி-யில் சித்தரவதைக்கு உட்படுத்தி மன உளைச்சல் ஏற்படுத்திய பேராசிரியர் பத்மநாபன் பெயரை எழுதிவைத்துவிட்டு தற்கொலை செய்துள்ளார். ஏன் எனில் அவர் இசுலாமியர். அந்த வழக்கு பதிவு செய்யப்படவில்லை.. அந்த பேராசிரியர் காப்பாற்றப்பட்டுள்ளார்.
அறிவு எல்லாருக்கும் ஒன்றாக தான் இருக்கும்படி இயற்கை படைத்துள்ளது. சாஸ்திரம், சமஸ்கிருதம் பேசுவதலோ அது கூர்மையடையாது. உங்கள் உழைப்பில் வீடு கட்டுகிறீர்கள், அதை கட்டி கொடுத்தவர்களின் பங்கு சித்தாட்கள், கொத்தனார், இஞ்சினியர் போன்றவர்களின் உழைப்புத்தான். ஆனால் கிரகப்பிரவேசத்துக்கு புரியாத மந்திரம் சொல்லி மாட்டு மூத்திரத்தை தெளித்து ஒமம் என்ற பெயரில் வீட்டை புகைச்சூழ்ந்து கரியாக்கிறான். இதற்கு உங்களிடம் பதினைந்தாயிரம் பணத்தை அள்ளிக்கொடுக்கிறீர்கள். ஆனால் மேஸ்திருக்கோ, கொத்தனாருக்கோ 100 ரூபாய் பணத்தை கொடுக்க மனம் வருவதில்லை. இதையெல்லாம் யோசிக்காமல் இருப்பது முட்டாளாக இருக்கிறீர்களே! சம்பாதிக்கிற நமக்கு எங்கே அறிவு போச்சு? கல்யாணம் முதல் கருமாதி வரை மந்திரம் சாஸ்திரம் என்று சொல்லி பார்ப்பனர்கள் சம்பாதிக்கிறார்கள். ஏன் அதை இதர சாதி பிரிவு மக்களுக்கு சொல்லி தரவில்லை? அதில் என்ன பிரச்சனை? கல்யாணம் என்பது ஜாதகம், ராசி பார்த்து பொருத்தம் பார்க்கிறானே, அது என்னவோ சொர்க்கத்தில் நிச்சயக்கப்பட்ட மாதிரி சொல்கிறானே ஐயர்கள், ஆனால் திருமணமுறிவு வரும் போது முதலில் ஐயர் மேல் தானே வழக்கு பதிய வேண்டும். இதை ஏன் சொல்கிறேன் என்றால், நம்மை ஏமாற்றி வருகிறான். எல்லா சாதிகளும் மந்திரமும் சொல்ல வேண்டியது தானே. அவனும் பிறப்பில் இருப்பிறப்பாளர் என நினைக்கிறான். மற்றவர்கள் தீட்டுப்பட்டவன் என நினைக்கிறான். அதனால்தான் உங்களிடம் தண்ணீரோ, சாப்பாட்டோ வாங்கி சாப்பிட மாட்டான். இதனால்தான் உனக்கு சுயமரியாதை இல்லையே, மானம் ரோஷம் வேண்டும் என்கிறார் பெரியார். இதை சொன்னால் சங்கி கூட்டத்திற்கு கோபம் வருகிறது.
மோடி தமிழ்நாட்டுக்கு வந்த போதெல்லாம் காமராஜர், முத்துராமலிங்க தேவர், எம்.ஜி.ஆர், ஜெயலலிதா போன்றோருக்கு புகழ் பாடுகிறார். ஆனால் 40 வருடமாக பிஜேபி என்ற கட்சி ஒன்று இருக்கிறது. அதற்கு ஒரு தலைவன் தமிழ்நாட்டில் இல்லை. இது ஒரு கட்சியா? அதற்கு தான் அண்ணாமலை பின்னாடி கொடியை தூக்கி இளைஞர்கள் சுற்ற வேண்டுமா? மக்களே யோசித்துப்பாருங்கள்! திராவிடத்தால் வீழ்ந்தோம் என நாம் தமிழர் கட்சியும், அதன் தலைவரான சீமானும் உளறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். பதினைந்து வருடமாக ஒரு போராட்டம் கூட ஈழத்திற்காக நடத்தவில்லை, வீழ்ந்து விடாதீர்கள், மண்டியிடாத மானம் என்று சினிமா வசனம் மாதிரி பேசிக்கிட்டு திரிகிறார்.
மேதகு பிரபாகரன் அவர்கள், உலகம் போற்றும் ஒரு அரசியல் கொள்கை தலைவர், சிறந்த போர் வீர்ர். இலங்கையில் நாற்பது வருடமாக பொருளாதார தடையுள்ளது. அங்கு சர்க்கரை, எண்ணெய், மாத்திரைகள், பெட்ரோல், சிமெண்ட, அரிசி, பருப்பு உள்ளிட்ட பொருட்கள் கொண்டு செல்ல இயலாது. இதனை கொண்டு செல்ல வேண்டுமெனில் கப்பலைக் கொண்டு வந்து நடுக்கடலில் நிறுத்தி, உடல் முழுவதும் குண்டுகளைக் கட்டிக்கொண்டு கரும்புலிகள் படையெடுத்து சென்றுதான் அங்குள்ள சரக்குகளை எடுத்து வந்து மக்களிடம் சேர்க்க முடியும். மக்களுக்கு ஒருகிலோ அரிசி கிடைக்க கரும்புலிகள் உயிரை பணயம் வைக்க வேண்டும், அப்படியாக கப்பலை எடுத்துகொண்டு தான் அத்தியாவசிய பொருட்களை எடுத்து வந்தனர். கரும்புலிகள் கொண்டு வர வராமல், மற்றவர்கள் கொண்டு வந்தால் சிங்களவன் குண்டுகளை போட்டு படகுகளை அழிப்பான், அம்மக்களை கொல்வான். ஆனால் கரும்புலி படைகள் திருப்பி தாக்கும் என அச்சத்தில் சிங்கள கப்பற்படை கரும்புலிகளிடத்தில் அருகில்கூட வரமாட்டான்.
இப்படிப்பட்ட போராளிகளையும் உலகம் போற்றும் தலைவர்களையும் சீமான் மலினப்படுத்துகிறார். இவர் அங்கு போனாராம், போய் தின்னுட்டு வந்தாராம், இது எதற்கு என்றால் அந்த தலைவனை இழிவுபடுத்துவது, அந்த தலைவனின் சிந்தனையை இளைஞர்களிடம் சென்றுவிடக் கூடாது என்பதற்காக.
”போராடினால் தான் கோரிக்கை எழும், அது சட்டமாக மாறும். அப்படியாக தான் தந்தை பெரியார் போராடி நமக்கு உரிமை வாங்கி கொடுத்தார்”. இப்போது அந்த உரிமைகளை நம்மிடம் பறித்துக் கொண்டிருக்கிறது பாஜக அரசு. எனவே பாஜக, ஆர்.எஸ்.எஸ்-யை வீழ்த்துவது மட்டுமல்லாமல், வேரோடு பிடுங்கி எறிவதுமான வேலையை நாம் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். ஆக இளைஞர்களே மே பதினேழு இயக்கத்தில் சேருங்கள். இந்த மண்ணிலே ஒரு போர் நடந்து கொண்டிருக்கிறது. அந்தப் போரில் கருஞ்சட்டைகள் படை வீரர்களாக எங்கள் இயக்கத்தில் இணைய வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை உரிமையுடன் வைக்கின்றோம். பதினைந்து ஆண்டுகளாக எதற்கும் சமரசம் செய்யாமல் வீதியில் நின்று போராட்டம் நடத்துகின்றோம். வழக்குகளை வாங்கி சிறைக்கு சென்றாலும் கூட அஞ்சாமல் அடிபணியாமல் இருக்கிறது இந்த மே 17 இயக்கம். தோழர்களே, இளைஞர்களே திரண்டு வாருங்கள், எங்கள் இயக்கத்தை வலுப்படுத்துங்கள். தமிழ்நாட்டின் உரிமையை வென்றெடுப்போம். பெரியார் வெல்லட்டும், தழிழ்நாடு தமிழருக்கே! நன்றி! வணக்கம்!